Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες είναι Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας κι η μνήμη τους τιμάται στις 9 Μαρτίου, σήμερα δηλαδή.
Κι οι σαράντα αυτοί Άγιοι είναι στρατιώτες στο πιο επίλεκτο τάγμα του στρατού του Λικινίου (αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου). Όταν αυτός εξαπολύει διωγμό κατά των χριστιανών, οι Άγιοι σαράντα συλλαμβάνονται αμέσως από τον έπαρχο Αγρικόλα (στη Σεβάστεια). Στην αρχή τους επαινεί και τους υπόσχεται αμοιβές και αξιώματα, για να αρνηθούν την πίστη τους. Τότε ένας από τους σαράντα, ο Κάνδιδος, απαντά: «Ευχαριστούμε για τους επαίνους της ανδρείας μας. Άλλ' ο Χριστός, στον όποιο πιστεύουμε, μας διδάσκει ότι στον καθένα άρχοντα πρέπει να του προσφέρουμε ό,τι του ανήκει. Και γι' αυτό στο βασιλέα προσφέρουμε τη στρατιωτική υπακοή. Αν, όμως, ενώ ακολουθούμε το Ευαγγέλιο, δεν ζημιώνουμε το κράτος, αλλά μάλλον το ωφελούμε με την υπηρεσία μας, γιατί μας ανακρίνεις για την πίστη πού μορφώνει τέτοιους χαρακτήρες και οδηγεί σε τέτοια έργα;» Ο Αγρικόλας καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να τους επιβληθεί με ήρεμο τρόπο και διατάζει να τους βασανίσουν. Οπότε, μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα, τους ρίχνουν στα κρύα νερά μιας λίμνης. Το μαρτύριο είναι φρικτό. Τα σώματα αρχίζουν να μελανιάζουν. Αλλα αυτοί ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλο, λέγοντας: «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος.»
Κάποια στιγμή, ένας από τους στρατιώτες δεν αντέχει, βγαίνει από τη λίμνη και κατευθύνεται προς τις φωτιές και τα ζεστά λουτρά που είχαν στηθεί στην παραλία για να δελεάσουν τους μάρτυρες. Ο ειδωλολάτρης φρουρός, ονόματι Αγλάϊος, εντυπωσιασμένος από την καρτερία των μαρτύρων και βλέποντας τους φωτεινούς στεφάνους του μαρτυρίου να κατεβαίνουν από τον ουρανό, γδύνεται και αμέσως πέφτει στα παγωμένα νερά της λίμνης μαρτυρώντας τον Χριστό και λαμβάνοντας τον τεσσαρακοστό στέφανο του μαρτυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.