Καλή Σαρακοστή με μπόλικο συναίσθημα

Αγαπητοί γονείς, 
η παρούσα δημοσίευση απευθύνεται σε εσάς. Την περασμένη εβδομάδα, τα βλαστάρια σας κλήθηκαν να περιγράψουν ένα πρόσωπο της επιλογής τους. Το αποτέλεσμα με εξέπληξε, αφού τα γραπτά ξεχείλισαν από όμορφα συναισθήματα και λόγια θαυμασμού κι αγάπης για σας. Ήταν με διαφορά η πιο παραγωγική παραγωγή γραπτού λόγου κι η πιο συγκινητική συνάμα. 
Ασφαλώς διαβάστηκαν όλες οι εκθέσεις μέσα στην τάξη. Εδώ σας παραθέτω τα γραπτά όσων παιδιών θέλησαν να τα δημοσιοποιήσουν και καθώς είναι ανώνυμα, σας αναγκάζουμε να τα διαβάσετε όλα, μήπως και κάπου ανακαλύψετε το κείμενο του δικού σας παιδιού.
Καλή Σαρακοστή!

1. 

Είναι ψηλός, έξυπνος, ποιος είναι; Αυτός που περιμένετε όλοι, ο ξακουστός ντάντι κουλ. Όταν γελάει, τα χείλη φτάνουν στα Πιέρια. Με τη μητέρα μου γνωρίστηκαν σε ένα αεροπλάνο το οποίο προοριζόταν για Έβρο. Έχει γαλαζοπράσινα μάτια και γαλλική μύτη. Επίσης έχει μαύρα μαλλιά .

Ελπίζω να μοιάσω σε αυτόν, είναι αρκετά μετριόφρων. Με αφήνει να κάνω οτιδήποτε θέλω επειδή μου έχει εμπιστοσύνη και αυτό κάνει το πατέρα μου αξεπέραστο. Το κακό είναι ότι δουλεύει πολλές ώρες. Κατάγεται από τη Κρήτη και με κάνει περήφανο για τη καταγωγή μου.                

2. 

Από τότε που γεννήθηκα, ο μπαμπάς μου πάντα με πρόσεχε και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Τον λένε Βασίλη και είναι σαράντα πέντε χρονών.

Αν και καμιά φορά είναι γκρινιάρης, είναι πολύ καλός  με εμένα και με τον αδερφό μου και πάντα είναι έτοιμος να ζήσει τη ζωή! Μαζί παίζουμε και περνάμε καλά! Του αρέσει να πηγαίνει ταξίδια και να ανακαλύπτει καινούρια μέρη!

Ο μπαμπάς μου είναι σχετικά ψηλός και αδύνατος με μαύρα μαλλιά. Τα μάτια του είναι καστανά και πάντα βάζει απλά αλλά όμορφα ρούχα. Ποτέ δεν του άρεσε να βάζει φανταχτερά  γιατί ξέρει ότι δεν έχει σημασία το πώς είσαι εξωτερικά αλλά ότι αυτό που μετράει είναι η εσωτερική σου γαλήνη!

Τον μπαμπά μου τον αγαπώ όσο τίποτα άλλο στο κόσμο γιατί μου έμαθε ότι η ζωή είναι πολύ μικρή και δε πρέπει να την αφήσεις να φύγει  μέσα από τα χέρια σου!!!            

3. 

Η γιαγιά μου ήταν μοναδική.Ο παππούς μου, για να την παντρευτεί,είχε τσακωθεί με τον αδελφό του.

  

Την λέγανε Ευδοξία. Είχε καστανά μαλλιά και μάτια. Έδειχνε τουλάχιστον  δέκα χρόνια νεώτερη από την ηλικία της!

Ήτανε πάντα καλοσυνάτη, χαρούμενη και διασκεδαστική.

Ήμουνα το μικρότερο της εγγόνι και με αγαπούσε πολύ, ποτέ δεν μου χάλαγε χατίρι.

Την αγαπούσα πάρα πολύ και χωρίς να κάναμε κάτι, μόνο να κοιταζόμαστε, την καταλάβαινα.

Η γιαγιά μου πέθανε όταν ήμουν Δ΄ δημοτικού μέσα σε ένα βράδυ. Εκείνο το βράδυ ήτανε σαν να έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.

Ήτανε καταπληκτικός άνθρωπος και την αγαπούσα πάρα πολύ!

Μακάρι όταν μεγαλώσω να της μοιάσω!

4. 

Ο μπαμπάς μου δεν είναι ξανθός, ψηλός και με γαλάζια μάτια. Αλλά στα μάτια μου είναι ο πιο όμορφος πατέρας του κόσμου. Τον αγαπάω πολύ.

Έχει καστανά μαλλιά και σκούρα μπιρμπιλωτά μάτια. Είναι εύσωμος και λίγο κοντός. Είναι 40 χρονών και καπνίζει αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να τον αγαπώ.

Ο μπαμπάς μου είναι κάθετος. Πάντα τηρεί τις υποσχέσεις του. Όταν λέει κάτι, γίνεται. Άμα κάτι ενοχλεί τα αγαπημένα του πρόσωπα ή τον ίδιο και περνάει από το χέρι του, πάντα το σταματάει .

Τις περισσότερες φορές είναι κουρασμένος, αλλά όταν δεν είναι παίζουμε, γελάμε και περνάμε τέλεια. Μπορεί έτσι όπως το περιέγραψα να φαίνεται κακός αλλά όταν τον χρειάζομαι είναι πάντα εδώ.

5.

Θα σας περιγράψω την γιαγιά μου, το πρόσωπο της είναι όμορφο για την ηλικία της. Η σχέση μας είναι μακρινή γιατί ζει στην Αρμενία και μιλάμε μόνο με το skype.

Μου κάνει εντύπωση που το σώμα της είναι ακόμα σε καλή κατάσταση για την ηλικία της. Τα μαλλιά της είναι καστανόξανθα και το ύψος της ψιλούτσικο.

Ο χαρακτήρας της γιαγιάς μου είναι ήρεμος και φιλικός και της αρέσουν τα μαθηματικά και οι πλάκες.

Η γιαγιά μου είναι άρρωστη, έχει ζάχαρο και τις προάλλες ήταν έτοιμη να χάσει την ζωή της.Έκλαιγε και φώναζε αλλά τελικά κατάφεραν να την σώσουν και σήμερα κρατάει ακόμα αυτό το λαμπερό χαμόγελο με το γλυκό πρόσωπο της!

6. 

Η γιαγιά μου ήταν η πιο ξεχωριστή γιαγιά. Ακόμη κι αν δεν την έχω δει ποτέ, παρά μόνο σε φωτογραφίες και από τα λόγια της μαμάς. Ήταν γλυκιά, καλοσυνάτη και πολύ όμορφη,είχε κοντά μαλλιά νομίζω καστανόξανθα και γαλάζια μάτια.

Για το χαρακτήρα της γνωρίζω πιο πολλά, γιατί ο παππούς μου μου λέει ότι κάθε φορά που με ακούει να μιλάω, νιώθει σαν είναι εκεί η γιαγιάκα μου. Πέρα από τ' ότι έχουμε το ίδιο όνομα.

Η γιαγιά μου ήταν πιστή στην εκκλησία και κάθε φορά που κοίταγες τα μάτια της, έβλεπες γαλήνη, μου λέει η μαμά μου. Η γιαγιά πέθανε νωρίς, 48 ετών.Ένα βράδυ έπεσε για ύπνο και δεν ξαναξύπνησε. Πέθανε 2 εβδομάδες πριν τα γενέθλια της μαμάς μου. Τουλάχιστον δεν ταλαιπωρήθηκε καθόλου. 

Όταν ήταν στο Καναδά, έχασε το φως της κι οι γιατροί τής έλεγαν ότι δεν θα ξαναδεί. Η γιαγιά δεν τους πίστεψε, και μια μέρα σηκώθηκε από το νοσοκομείο, πήγε στην εκκλησία και έβαλε αγιασμό στα μάτια της λέγοντας <<σε παρακαλώ Θεέ μου,άσε με να ξαναδώ τα παιδάκια μου.>> Έτσι κι έγινε, της γιαγιάς επανήλθε το φως της, οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους.

Δυστυχώς η γιαγιά ήξερε ότι θα πέθαινε επειδή είχαν ξανασυμβεί κάποια περιστατικά αλλά συνέχεια την προλάβαιναν. Μια μέρα η γιαγιά είπε στον παππού << εγώ θέλω να θάψω τα κοκαλάκια μου στην Ελλάδα>>. Γι αυτόν το λόγο ήρθε η μαμά εδώ.

Η γιαγιά τραγουδούσε σαν άγγελος. Ακόμη κι αν δεν την έχω δει ποτέ μου, νιώθω κάθε μέρα σαν είναι δίπλα μας. Είναι πολύ άδικο που πέθανε σε τόση μικρή ηλικία. Μακάρι αυτό το λεπτό που γράφω να είναι επάνω και να με βλέπει!